WANDELING

de berken praten geel-bedeesd

van vliegenzwam en regenval

en dat er dit jaar al met al

toch mooie dagen zijn geweest

de oude meidoorn is al stil

haar duizend vingers wiegen zacht

in haar skeletvorm teruggebracht

totdat het weer ontbotten wil

het licht is laag, de bodem leeft

de kruinen ruisen bruin en rood

ik denk een poosje aan de dood

en wie hij meegenomen heeft

de aarde wentelt en verteert,

stampt nieuwe bomen uit de grond

hier wacht ik, de seizoenen rond

tot jij zult zijn teruggekeerd